Schrijf op wat je ziet en hoort, geef nog geen oordeel en trek nog geen conclusies. Als je met volwassenen werkt, denk dan ook aan de kindcheck. (Dat betekent dat je bij volwassenen met ernstige psychische problemen, verslavingsproblemen of een gewelddadige partner nagaat of zij voor minderjarige kinderen zorgen en of die daar veilig opgroeien.)

Overleg met een collega, de supervisor di kódigo*, of vraag advies aan bij het advies- en meldpunt ProtehaMi**. Bijvoorbeeld over hoe je de signalen kunt duiden, of over de aanpak van het gesprek bij stap 3. Advies vraag je op basis van anonieme cliënt- of patiëntgegevens. Leg alles vast in het dossier.

Bespreek je zorgen en bespreek wat volgens jou goed gaat. Vraag om een reactie en ga daarover in gesprek. Maak afspraken over hoe het verder moet. Leg in je dossier vast met wie je gesproken hebt en welke afspraken er zijn gemaakt. In geval van kindermishandeling: ga als het kan ook in gesprek met de kinderen. Let op: je kunt het gesprek met de direct betrokkenen alleen overslaan als je aanwijzingen hebt dat er door dit gesprek veiligheidsrisico’s ontstaan voor de direct betrokkenen of voor jezelf. Vraag in dat geval altijd advies aan ProtehaMi.

Breng alle gegevens in kaart: de signalen, het overleg met collega’s, het gesprek met de betrokkenen en eventueel het advies van een supervisor di kódigo of ProtehaMi. Maak een inschatting van de aard en ernst van de situatie: hoe groot is het risico op zowel directe als toekomstige onveiligheid voor het kind? Het kan ook zijn dat er weinig aan de hand blijkt of dat er iets anders speelt. In dat geval kan de beschermingscode afgesloten worden. Bij twijfel: vraag (opnieuw) advies aan de supervisor di kódigo of aan ProtehaMi.

Verleen als het kan zelf hulp, of organiseer die. Als je zelf geen hulp kunt geven of organiseren, doe je een melding bij ProtehaMi. In dat geval neemt ProtehaMi de casus over.